Sneakers & Pointes

Okej, ekscytowałem się już na tym blogu wieloma filmikami. Zazwyczaj świetnymi choreografiami i wykonaniem, często świeżymi pomysłami na realizację, czasem montażem, czasem wykorzystaniem muzyki. Ogromna większość przedmiotów mojej egzaltacji pochodziła zza oceanu, najczęściej z Los Angeles. Wszystko jednak wskazuje na to, że sytuacja ta wkrótce ulegnie zmianie i niebawem ekscytował się będę 'naszymi' artystami w takim samym stopniu w jakim ekscytuję się tymi importowanymi:)
Podobnie jak w przypadku gier komputerowych, gdzie Wiedźmin 2ka wynoszony jest teraz na piedestały, stawiając nasze produkcje pośród wielkich tego świata, tak i w tym przypadku, to video mogę swobodnie postawić na jednej szali z produkcjami takich artystów jak Mari Martin i Keone Madrid, Lando Wilkins czy Andrew Baterina.
Propsy za choreografię, wykonanie, scenariusz i montaż!
Propsy dla Piotra Czyżewskiego i Basi Olech!!
Propsy dla Street Dance Academy!!!
Big up!!!!!

Filmów tanecznych tego lata będziemy mieli prawdziwe zatrzęsienie. Jeśli tak dalej pójdzie to co drugi post, który będę tu wstawiał będzie zapowiedzią kolejnej produkcji tanecznej - w najbliższym czasie pojawi się tu jeszcze przynajmniej jedna produkcja:) Tym razem, zapowiadana jest kontynuacja przygód cukierkowej tancerki o imieniu Honey, w którą w pierwszej części filmu o tym samym tytule wcieliła się Jessica Alba. Druga część filmu miała najwyraźniej niższy budżet bo zabrakło w niej znanych twarzy z pierwszej części (poza Albą był jeszcze Mekhi Phifer, a na samym końcu pojawiła się nawet Missy Elliot:)). Ale, trudno, nie o to przecież w tych filmach chodzi. Będzie taniec, będą pojedynki, będzie nawiązanie do rzeczywistości - w fabule pojawia się wątek tanecznego show Americas Best Dance Crew. Będzie  więc też co oglądnąć w przerwie między jednym, a drugim treningiem na parkiecie:) Poniżej krótka, mrożąca krew w żyłach:D scenka z filmu, oraz oficjalny trailer.

Pamiętacie film You Got Served? Denna fabuła, toporna gra chłopaków z boysband'u B2K, kinematograficzne dno... ale za to jakie walki taneczne! ale za to jaki taniec w deszczu (Step Up 2 zerżnął od nich)! ale za to jaka muzyka! Okej jeśli już sobie przypomnieliście, to możecie się przygotować na kolejną dawkę topornej gry aktorskiej i całej masy doskonałego street dance'u. Tańca z USA, Rio de Janeiro, Niemiec i ponad 20 innych krajów jak zapowiada sam trailer. W filmie pojawią się znane twarze - między innymi prekursor krumpu, obecnie juror w amerykańskim SYTYCD - Lil C i zapewne kilku innych znanych tancerzy, których nie udało mi się wyłapać w trailerze, ale może uda się wam:)

Dla tych, którzy nie mieli okazji zobaczyć na żywo, lub dla tych którzy widzieli, ale chcą zobaczyć raz jeszcze. Dla tych, którzy o musicalu w ogóle nie wiedzieli, albo wiedzieli lecz pójść nie mogli. Dla tych, którzy występowali i zrobili kawał dobrej roboty wylewając litry potu na treningach, i dla tych którzy po prostu podziwiają człowieka-legendę Michaela Jacksona...

przesyłam nagranie zarejestrowane podczas spektaklu zatytułowanego Michael Jackson Memories  w Operze Krakowskiej 18.05.2011. Zapraszam do obejrzenia krakowskich pasjonatów, którzy wraz z profesjonalnymi choreografami Januszem Skubaczkowskim, Beatą Owczarek oraz reżyserem Arturem Dobrzańskim wspólnymi siłami stworzyli musical poświęcony Królowi Popu. 

Zastanawialiście się kiedyś w jaki sposób najlepsi krump'erzy wykonuja chest-popy, jak kontrolują swoje ciało? Może próbowaliście też samodzielnie zgłębić tą niełatwą technikę? Jeśli tak, to poniżej umieszczam filmik 'instruktażowy', w którym kompetentny;) tancerz tłumaczy w jaki sposób tańczyć krump. Panie i Panowie, Rize się nie umywa;)

Kilka dni temu (dokładnie 10 maja) google wypuściło kolejny taneczny rocznicowy google doodle - czyli obrazek w wyszukiwarce będący modyfikacją nazwy google. Mniej więcej rok temu, również w maju, google zaprezentowało doodle'a z okazji 170 rocznicy urodzin Piotra Czajkowskiego. Grafikę tą zobaczyć możecie tutaj. Tym razem natomiast zaprezentowana 'taneczna' grafika była na dodatek animowana. Dla tych którzy przegapili (tak jak ja) ten dzień, na youtube zobaczyć można animację doodle przygotowaną z okazji 177 urodzin Marthy Graham prekursorki tańca modern.

Już za kilka dni, między 20 a 22 maja, w Warszawie odbędzie się przegląd prac polskich choreografów i tancerzy w ramach festiwalu o nazwie Polityki Tańca. Wśród prezentujących swoje prace pojawią się między innymi młodzi choreografowie z Krakowa Dominika Knapik, Magdalena Przybysz, a także Anna Brzezińska, Rafał Urbacki i Wojciech Klimczyk.

W programie pojawią się następujące spektakle:


Więcej informacji znajdziecie na stronie organizatora www.politykitanca.ezapisy.pl.

Bo pytają. Pytają często. Czasem z mniejszym lub większym zainteresowaniem, jednak pierwsze pytania z różnych często powtarzają się jak mantra. To tak jak po wycieczce do Rzymu możesz być pewien pytania czy widziałeś Koloseum, odwiedzeniu Paryża – wieży Eiffela, a Wisły domu Adama Małysza. Podobnie jeśli w towarzystwie wyjdzie na jaw, że jesteś osobą tańczącą możesz być pewien dość przewidywalnego, acz wciąż życzliwego zestawu pytań. Odpowiadając po raz dwudziesty, że mimo iż uważam się za tancerza amatora nie potrafię zrobić szpagatu postanowiłem zrobić listę tematów, które powtarzają się najczęściej.

Umiesz szpagat?

No tak. To pytanie na początku powtarzało się dość często. Nie powinno ono paść raczej, jeśli na wstępie zaznaczysz, że tańczysz Tango albo Salsę. Jeśli jednak powiesz, że tańczysz hiphop, albo współczesny to pytanie o szpagat masz zapewnione. Cóż, nie umiem szpagatu i już zapewne się go nie nauczę. Przygodę z tańcem zacząłem bardzo późno, więc moje ciało było już na tyle zastałe, że bez chirurgicznej interwencji niektóre ewolucje są dla mnie po prostu nieosiągalne. Zapewniam jednak, że niemożność zrobienia szpagatu, ani dotknięcia sobie ucha nogą prawą stojąc na lewej (lub na odwrót) nie dyskwalifikuje tancerza i nie zamyka przed nim możliwości występowania na scenie czy pokazach.

Idziesz do YCD?

Nie wiem, czy to pytanie nie pojawia się nawet częściej niż to pierwsze. Na pewno pojawia się w okresie, kiedy TVN w swojej ramówce umieszcza kolejną edycję programu, a na mieście pojawiają się plakaty z informacjami o castingach. Jestem osobą tańcząca, a mimo to nie byłem na castingu do YCD. Nie jest to powodowane moją niechęcią do tego programu. Przeciwnie, uważam, że ten tv show zrobił dla tańca w Polsce wiele dobrego i dzięki niemu na polskiej scenie swoją pozycję wyrobiły sobie takie marki jak Fair Play Crew czy Caro Dance. Dzięki YCD do Polski zaczęli przyjeżdżać choreografowie z całego świata, a zimowe i letnie warsztaty taneczne stały się dla wielu obowiązkową pozycją w kalendarzu. Pomijając fakt, że pewnie odpadłbym w przedbiegach, nie idę do tego programu również dlatego, że jest on moim zdaniem przeznaczony dla sprecyzowanej grupy społecznej, do której po prostu nie należę. Moim zdaniem powinny to być osoby bardzo młode. Przypadki w postaci Tomka Barańskiego, Artura czy Gleby to raczej wyjątki potwierdzające regułę. Ten program ma na celu dać szanse młodym, zdolnym i pracowitym, którzy są dopiero na początku swojej kariery tanecznej. Ci, którym na karku niebawem pojawi się trzeci krzyżyk (jak mi) powinni skupić się na innych ścieżkach taneczno-scenicznych przygód;)

Tańczysz? Pewnie po to, żeby wyrywać laski, nie?

Nie... tylko;) Pamiętam jak zaraz po pierwszej edycji YCD w programie u Wojewódzkiego gościł Rafał "Roofi" Kamiński. Zapytany czemu zaczął tańczyć powiedział szczerze, że za młodu był bardzo nie śmiały, a tańcząc o wiele łatwiej jest podrywać dziewczyny. Oczywiście, że jest. Nie trzeba być amerykańskim naukowcem, żeby to udowodnić, wystarczy iść na pierwszą lepszą imprezę, swobodnie pobujać się na w rytm muzyki i obserwować co będzie się działo. W jaki sposób ruchy migracyjne na parkiecie zaczną się zmieniać w zależności od twoich umiejętności i swobody tanecznej. Taniec działa jak magnez, niezależnie czy jest to taniec towarzyski czy szeroko rozumiany taniec klubowy. Taniec działa i wykonywany w umiejętny sposób zawsze wzbudzi zainteresowanie płci przeciwnej. Jeśli zaś chodzi o motywację, jaką kieruje się osoba, która odkryła taniec jako swoją największą pasję to jest to już kwestia indywidualna. Dla mnie taniec sam w sobie jest wszystkim czego mi trzeba, żeby poczuć się dobrze, żeby się zrelaksować, naładować energią czy zmobilizować do działania. Jeśli jednak dochodzi do tego element zainteresowania płaci pięknej, to cóż, I don't mind;)

On tańczy więc pewnie jest gejem.

Argument deczko seksistowski. Pozornie wśród tancerzy odsetek osób zainteresowanych tą samą płcią jest większy niż przy zawodach mniej artystycznych. Tak wygląda to na pierwszy rzut oka, jednak nie jest wcale powiedziane, że to co widać gołym okiem jest tym co ma miejsce na prawdę. Nie jestem socjologiem i nie wiem czy były przeprowadzane badania na ten temat, ale nie zdziwiłbym się gdyby okazało się, że tego typu spostrzeżenia można o kant rozbić. Może właśnie odsetek jest taki sam jak wśród innych zawodów, tylko tancerzom łatwiej jest się do tego przyznać? Taniec jest w końcu, formą sztuki \ aktywności niesamowicie wyzwalającą zarówno fizycznie jak i psychicznie, może więc przez to tancerze mniej przejmują się tym co myśli na ich temat otoczenie i jak oceni ich społeczeństwo. Na prawdę nie wiem. Wiem jednak, że zakładanie, że każdy facet kochający taniec musi być gejem, to tak jakby powiedzieć, że bokser zawodowy musi lać w domu swoją żonę.

Tańczysz hiphop czyli kręcisz się na głowie?

To pytanie gdyby nie padło z ust nieświadomego osobnika i sformułowane było w nieco inny sposób, nie byłoby aż tak niewłaściwe, nie do końca błędne. W końcu przez najbardziej staroszkolnych wyznawców hiphopu jedyny i prawdziwy taniec reprezentujący tą kulturę to właśnie bboying, czyli przez laików utożsamiany ze 'staniem na rękach' i 'kręceniem się na głowie'. Jeśli jednak mówić o hiphopie jako tańcu, który wyewoluował z poppingu i lockingu, a obecnie wykonywany jest już do wszelkiego rodzaju muzyki, nie tylko hiphopowej to nie jest on jednak równoznaczny ze staniem na głowie, choć trzeba przyznać, że talent niektórych tancerzy i pomysły choreografów mogą przyprawić widza o zawroty głowy.

Tańczysz współczesny to pewnie zrobisz salto?

Punkt prawie identyczny z poprzednim, różni się jedynie rodzajem tańca i rodzajem oczekiwań pytającego względem pytanego. Współczesny, przez tych którzy nie znają się na tańcu, acz liznęli go na tyle, żeby rozróżnić salsę od breaka, kojarzony jest z akrobatycznymi ewolucjami i gimnastycznymi umiejętnościami tancerzy rodem z You Can Dance. Tancerzy, których współczesne solówki polegają głównie na trzech saltach, dwóch skokach, grande jette i fuete aż do samego końca. Ten 'współczesny' wymuszony jest jednak prawami telewizji, w której każdą sekundę na antenie należy wykorzystać tak aby widzowi po drugiej stronie ekranu się podobało. Dużo bardziej więc opłaca się tancerzowi zrobić kilka ciekawych tricków, niż tracić cenne sekundy na wolno rozwijającą się i ciekawą aż nieefekciarską choreografię. Jeśliby jednak zobaczyć taniec współczesny w teatrze wtedy okaże się, że taniec ten nie składa się z samych salt i nie wszyscy tancerze, którzy go wykonują byli wcześniej akrobatami i lekkoatletami.

To zatańcz coś...

Ejjj, przecież umiesz. No tak, z tym też jest trochę jak z językami. Umiesz mówić po arabsku? Eeeej to powiedz coś. Cokolwiek. Weź zatańcz coś, cokolwiek. O ile pytanie to kierowane do hiphopowca, bboya czy osoby stepującej może jeszcze spotkać się ze swobodnym odbiorem i chętnym wykonaniem propozycji, o tyle nie wyobrażam sobie tancerki baletowej, lub tancerza współczesnego chętnie i na poczekaniu realizującego taneczny freestyle na przystanku tramwajowym lub w galerii handlowej. Osobiście nie czuję się już szczególnie skrępowany tego rodzaju pytaniami i jeśli mam dobry dzień to jestem w stanie wykonać kilka improwizowanych ruchów ku uciesze pytającego. Jestem jednak w stanie zrozumieć osoby, które odczuwają dyskomfort w takiej sytuacji i mimo ogromnego doświadczenia i umiejętności nie mają po prostu ochoty prezentować swoich umiejętności.





Pytań pokrewnych do tych powyższych jest pewnie jeszcze wiele, wiele więcej. Samemu zapewne nie raz spotkałem się z jakimiś, których już nie pamiętam, a i samemu zadawałem równie dziwaczne pytania tancerzom, kiedy jeszcze sam nie tańczyłem. Teraz jednak praktycznie wszyscy moi znajomi wiedzą już o mojej pasji i nie zadają mi tego typu pytań. Cieszę się więc, że spisałem je sobie w komórce jakiś rok temu, dzięki czemu przeglądając robocze smsy mogłem dziś do nich powrócić z sentymentem i urodzić tenże oto artykuł.

sikorson

Będzie ciekawie, pomyślałem sobie zasiadając do raportu przygotowanego przez Instytut Muzyki i Tańca zatytułowanego Gry medialne i podtytule – analiza rozwoju cyfrowego rynku informacji o tańcu współczesnym. nie ukrywam, że podszedłem do niego z dużą rezerwą i krytycznym nastawieniem, bo niestety mam dość niepochlebną opinię na temat podejścia i wiedzy instytucji państwowych względem internetu. Jednak po uważnym przeczytaniu raportu Sandry Wilk doszedłem do wniosku, że jest on jednak trafny i rzetelny. Myślę, że nie jedna osoba chętnie skorzysta z informacji tam zebranych przygotowując swoje prace maturalne lub zaliczeniowe na temat tańca:) Pełną treść raportu znajdziecie po kliknięciu tutaj. Zabieram się też powoli do zebrania wszystkich dostępnych mi materiałów w jednym miejscu i dołożenia kolejnej zakładki o nazwie 'Biblioteka'. Kto wiem, może już wkrótce:) 

Jestem pewien, że większość z was widziała już nagranie tanecznego flash mob'a przeprowadzonego w ramach projektu Cracow Dance Connection. Większość widziała, ale i tak lepiej odnotować ten fakt 'dla potomnych', albo dla tych, którzy nie odwiedzają Facebooka 15 razy dziennie i jakimś sposobem mogli przegapić ten fakt:) Wydarzenie miało miejsce 29 kwietnia, odbyło się więc w ramach Międzynarodowego Dnia Tańca, a poprzedzone było trzymiesięcznymi przygotowaniami. Jak podają organizatorzy finalnie w projekt zaangażowało się około 150 osób z Polski i zagranicy.

Kto wie, może takie akcje powtórzą się jeszcze w przyszłości, i inne miasta, albo inne rejony Krakowa zostaną opanowane przez 'spontanicznie' tańczących przechodniów? I może w kolejnych odsłonach udział weźmie nie 150 a 300 lub 500 tancerzy, a do nich dołączą się zwykli przechodnie? Poniżej strona organizatora happeningu oraz link do samej akcji zarejestrowanej 29 kwietnia przed Galerią Krakowską i Dworcem Głównym w Krakowie w godzinach popołudniowych 29.04.2011. Go Kraków! Go Kraków! Go, go GO!!!:)